~~*Nierozłączka rudogłowa*~~
sobota, 09 sierpnia 2008 14:23
Nierozłączka rudogłowa, nazywana także nierozłączką Fischera, jest gatunkiem papugi występującym w naturze (Afryka Środkowa).
Nazwana w XIX wieku przez Niemca, Antona Reichenowa nazwiskiem współodkrywcy, Gustava Fischera.
Gatunek bardzo odporny i adaptatywny (za wyjątkiem niskich temperatur), często zdarza mu się skutecznie wywalczać przestrzeń i miejsca do lęgów w rywalizacji z większymi ptakami.
Istnieją w hodowlach mutacje barwne tej podstawowej odmiany (np. mutacja niebieska, żółta i lutino), jednak nieliczne w porównaniu z uzyskanymi z innych gatunków nierozłączek.
Nazywane są nierozłączkami (ang. „lovebirds”) z powodu silnie afiliatywnych zachowań przejawianych względem partnerów. Nierozłączki zwykle spędzają czas siedząc razem, muskając sobie nawzajem piórka, gruchając do siebie i wymieniając czułości. Łatwe i raczej bezproblemowe w jednogatunkowej hodowli, ptaki te nie wymagają dużej wiedzy od właściciela i dobrze nadają się dla początkujących hodowców papug. Wbrew nazwie ‘nierozłączka” i potocznemu wyobrażeniu na temat konieczności trzymania w parach, ptaki te mogą również być trzymane osobno w celu lepszego zsocjalizowania się z człowiekiem. Są wówczas mniej hałaśliwe.
Pochodzenie: Afryka centralna, północna Tanzania, okolice Jeziora Wiktorii i park Serengeti. Z powodu przerzedzenia na oryginalnych stanowiskach wywołanego nielegalnym odłowem, obecnie spotyka się je głównie na terenach gęsto zalesionych, w małych koloniach liczących 4-5 ptaków.
Wygląd: długość ciała ok 15 cm, waga 43-58 g., tułów dość krępy, ogon krótki. Korpus w kolorze jasnej zieleni. Na skrzydłach upierzenie szmaragdowo-zielone z ciemniejszymi lotkami. Łeb i szyja żółto-pomarańczowo-czerwone. Głowa proporcjonalnie duża w stosunku do reszty ciała. Ogon o barwie ciemnozielonej, z kuprem niebiesko-fioletowym. Kolor dzioba – intensywnie czerwony. Oczy duże, czarne z białą obwódką nagiej skóry dookoła. Cztery przeciwstawnie ustawione palce, skóra nóg szaro-różowa.
Głos: Gatunek hałaśliwy, nierozłączki Fishera wydają szeroką gamę odgłosów, od ćwierkania, szczebiotania i wysokich skrzeków po gwizdy i trele.
Długość życia: 10-15 lat.
Psychika: są towarzyskie, ciekawskie i aktywne. Nierozłączki Fishera to ptaki inteligentne, łatwo uczą się prostych sztuczek, choć ich zdolności naśladowania mowy są niewielkie. Wymagają dużo stymulacji i poświęcania uwagi przez właściciela, inaczej łatwo popadają w nudę i przejawiają działania destrukcyjne. Należy zapewnić im dużo zabawek i możliwości interakcji z otoczeniem. Uwielbiają „eksplorować” otoczenie dziobem, w związku z czym ważne jest, aby nie miały dostępu do substancji szkodliwych. Ich dewastacyjne skłonności lepiej przekierować na wszelkiego rodzaju gryzaki dla papug i świeże gałązki drzew i krzewów, które bardzo lubią obgryzać.
Nazwana w XIX wieku przez Niemca, Antona Reichenowa nazwiskiem współodkrywcy, Gustava Fischera.
Gatunek bardzo odporny i adaptatywny (za wyjątkiem niskich temperatur), często zdarza mu się skutecznie wywalczać przestrzeń i miejsca do lęgów w rywalizacji z większymi ptakami.
Istnieją w hodowlach mutacje barwne tej podstawowej odmiany (np. mutacja niebieska, żółta i lutino), jednak nieliczne w porównaniu z uzyskanymi z innych gatunków nierozłączek.
Nazywane są nierozłączkami (ang. „lovebirds”) z powodu silnie afiliatywnych zachowań przejawianych względem partnerów. Nierozłączki zwykle spędzają czas siedząc razem, muskając sobie nawzajem piórka, gruchając do siebie i wymieniając czułości. Łatwe i raczej bezproblemowe w jednogatunkowej hodowli, ptaki te nie wymagają dużej wiedzy od właściciela i dobrze nadają się dla początkujących hodowców papug. Wbrew nazwie ‘nierozłączka” i potocznemu wyobrażeniu na temat konieczności trzymania w parach, ptaki te mogą również być trzymane osobno w celu lepszego zsocjalizowania się z człowiekiem. Są wówczas mniej hałaśliwe.
Pochodzenie: Afryka centralna, północna Tanzania, okolice Jeziora Wiktorii i park Serengeti. Z powodu przerzedzenia na oryginalnych stanowiskach wywołanego nielegalnym odłowem, obecnie spotyka się je głównie na terenach gęsto zalesionych, w małych koloniach liczących 4-5 ptaków.
Wygląd: długość ciała ok 15 cm, waga 43-58 g., tułów dość krępy, ogon krótki. Korpus w kolorze jasnej zieleni. Na skrzydłach upierzenie szmaragdowo-zielone z ciemniejszymi lotkami. Łeb i szyja żółto-pomarańczowo-czerwone. Głowa proporcjonalnie duża w stosunku do reszty ciała. Ogon o barwie ciemnozielonej, z kuprem niebiesko-fioletowym. Kolor dzioba – intensywnie czerwony. Oczy duże, czarne z białą obwódką nagiej skóry dookoła. Cztery przeciwstawnie ustawione palce, skóra nóg szaro-różowa.
Głos: Gatunek hałaśliwy, nierozłączki Fishera wydają szeroką gamę odgłosów, od ćwierkania, szczebiotania i wysokich skrzeków po gwizdy i trele.
Długość życia: 10-15 lat.
Psychika: są towarzyskie, ciekawskie i aktywne. Nierozłączki Fishera to ptaki inteligentne, łatwo uczą się prostych sztuczek, choć ich zdolności naśladowania mowy są niewielkie. Wymagają dużo stymulacji i poświęcania uwagi przez właściciela, inaczej łatwo popadają w nudę i przejawiają działania destrukcyjne. Należy zapewnić im dużo zabawek i możliwości interakcji z otoczeniem. Uwielbiają „eksplorować” otoczenie dziobem, w związku z czym ważne jest, aby nie miały dostępu do substancji szkodliwych. Ich dewastacyjne skłonności lepiej przekierować na wszelkiego rodzaju gryzaki dla papug i świeże gałązki drzew i krzewów, które bardzo lubią obgryzać.
Kakadu żółtoczuba!!!
poniedziałek, 31 grudnia 2007 9:58
Kakadu żółtoczuba (kakadu złotoczuba) (Cacatua galerita) – ptak z rodziny papugowatych, zamieszkujący wschodnią i północną Australię, Tasmanię, Melanezję i Nową Gwineę. Na większości obszaru występowania ptak liczny.
Kakadu
żółtoczuba ma upierzenie białe, jedynie na czubku głowy jaskrawożółte
pióra tworzące czub. Na policzku niezbyt wyraźny żółtawy nalot. Oczy
czarne, podobnie jak mocny, zakrzywiony dziób. Długość ciała: ok. 45-51
cm, waga: 820-970 g.Występuje na sawannie, w nizinnych lasach i na obszarach półotwartych do wysokości 1500 m n.p.m., ale zalatuje również na tereny miejskie. Żyje w parach lub małych stadach. Hałaśliwa, poza sezonem lęgowym może tworzyć duże stada, nocujące w stałym miejscu. Prowadzi dzienny tryb życia. Zjada nasiona, korzonki, pączki, orzechy, owady. Stada żerują na ziemi, a w tym czasie kilka ptaków obserwuje otoczenie z pobliskich drzew i w razie zagrożenia ostrzega ochrypłym głosem.
W sezonie lęgowym pary ptaków oddzielają się od stada. Gniazdują w pionowych szczelinach eukaliptusów, zazwyczaj w pobliżu wody. Samica składa 2-3 jaja, które następnie wysiaduje przez ok. 30 dni.
Długość życia: ponad 50 lat.
Ciekawostki
Kakadu żółtoczuba Cocky była najstarszą znaną papugą na świecie. Dożyła 82 lat. Stado kakadu żółtoczubych na drzewie.
Świergotka wielobarwna
piątek, 28 grudnia 2007 16:04
Wygląd zewnętrzny
Samiec jest ubarwiony głównie na zielono, o żółtym czole, barkówkach i pokrywach podogonowych, szkarłatnej plamie na karku oraz czerwonym brzuchu i kuprze. Samica
u której dominuje odcień żółci i brązu, spód ciała jest bladożółty, a
wierzch jest brązowo-zielony. Kark i barkówki są czerwone, a kuper
połyskuje zielenią.
Rozmiary
dł. ciała: 25 - 30 cm
Waga
60 - 70 g
Zachowanie
Żyją w parach lub w małych grupach, rzadko w dużych stadach. Chętnie korzystają z drzew eukaliptusowych lub z krzaków akacjowych,
gdzie szukają schronienia. Regularnie zlatują na ziemię w poszukiwaniu
pożywienia. Z reguły pozostają wówczas w cieniu drzew, chociaż nierzadko
przebywają na poboczach dróg. Podczas lotu wydają wysokie, kilkukrotnie
powtarzane dźwięki, które brzmią jak swit, swit.
Długość życia
Około 12 lat. Środowisko Tereny trawiaste rzadko porośniete drzewami, suche zarośla. Chętnie przebywa przy zbiornikach wodnych i w pobliżu osad ludzkich. Pożywienie Żywią się dojrzałymi i wpół dojrzałymi nasionami traw, także nasionami wielu gatunków roślin zielonych. Chętnie jedzą nasiona akacji, owoców i roślin ogrodowych. Menu uzupełniają jagodami jemioły i larwami owadów. Połykają piasek i żwir w celu rozdrobnienia pożywienia
Papużki faliste!!!!!!
czwartek, 27 grudnia 2007 17:51
Papużka falista (Melopsittacus undulatus) – mały ptak z rodziny papug, zamieszkujący głównie południowe rejony Australii.
Żyje w dużych stadach prowadząc wędrowny tryb życia. Głównym
pożywieniem są nasiona traw. Od 1840 roku jest hodowana w Europie jako
ptak ozdobny. Od tego czasu wyselekcjonowano szereg barwnych odmian.
Opis gatunkuW naturze dominuje barwa zielona. Spód ciała ubarwiony jednolicie zielono, wierzch prążkowany żółto i czarno. Przednia część głowy u dorosłych jest żółta, u młodych (do 3-4. miesiąca życia) - prążkowana czarno i żółto. Na policzkach ciemnopurpurowe łatki, na podgardlu czarne plamki. Ogon rozkładany wachlarzowato, z długimi sterówkami na środku, zielonkawoniebieski lub zielonkawopurpurowy. Na zewnętrznych sterówkach żółta przepaska. Skrzydła prążkowane zielono-czarno. Nogi szaroniebieskie, czteropalczaste zakończone ostrymi pazurkami. Dziób mały, o barwie brązowo-żółto-pomarańczowej. Kolor woskówki różni się w zależności od płci: u samców jest ona niebieska lub błękitna, u samic beżowa lub beżowo-szara (u samic nielęgowych bledsza), z kolei u młodych obojga płci - różowa (u samczyków częściej fioletowa).
Hodowla
Papużki hodowlane bardzo łatwo się oswajają. Mają zdolność naśladowania mowy człowieka, gwizdu czy melodyjek. Trzyma się je dwie lub kilka, gdyż są to zwierzęta stadne.
Najczęstszą ich chorobą jest świerzb, objawiający się żółtymi, białymi lub biało-szarymi naroślami na woskówce, skórze wokół oczu lub nogach. Pod lupą narośle wyglądają jak malutkie kanaliki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz